Bio

JeeWee Donkers is een door de wol geverfde multi-instrumentalist uit het Overijsselse Olst die zich de laatste jaren heeft ontpopt tot een singer-songwriter van allure. Met zijn roots diep in de blues, jazz en de popmuziek uit de jaren zestig en zeventig heeft hij inmiddels zijn eigen niche in het Nederlandse landschap van moderne troubadours verworven.

Geboren in Eindhoven aan het einde van de zestiger jaren werd hij al vroeg besmet door het muziekvirus door zijn zeven broers en zussen. Hij leerde de beginselen van de gitaar van zijn oudste broer – die ooit de Jimi Hendrix van Rotterdam werd genoemd – waarna hij zijn stijl verder zelf ontwikkelde, met gitaarhelden als Mark Knopfler en Eric Clapton als voorbeeld. Alhoewel jazz de toon bepaalde in zijn twintiger jaren, zijn de blues en later roots country en ragtime altijd een vaste waarde geweest in zijn gitaarspel.
Furore maakte hij als leadgitarist van de befaamde Wageningse salsa-jazzformatie Worst van Walraven, waar hij werkelijk alle uithoeken van de elektrische gitaar verkende. Zijn voorliefde voor bombastisch en flashy elektrisch gitaarwerk kan hij verder kwijt in musicalprojecten als the Who’s Tommy en Andrew Lloyd Webber’s Jesus Christ Superstar. Donkers’ instrumentale stuk “Love, I Presume” werd geselecteerd in het gerenommeerde magazine Guitar Player in de Editor’s Pick van meest opvallende internet artiesten in december 2008.

Achterin de twintig sloeg de bezinning toe, en ontwikkelde Donkers een semi-akoestische stijl van solo begeleiding die doet denken aan Gil Dor, Joe Pass en Tuck Andress. Op deze leest voorzag hij het duo TwoGetherness jarenlang van een direct herkenbare sound.
Na jarenlang als begeleider en instrumentalist te hebben gewerkt, is Donkers gaandeweg naast eigen melodieën ook teksten gaan schrijven. Hierbij laat hij zich inspireren door onder andere John Mayer, Amos Lee, Jeffrey Foucault en Paul Simon, maar ook dichterbij huis zijn types als Daniel Lohues, Peter Katz en Terje Nordgarden een bron van inspiratie.

Donkers’ songs vinden een podium in het duo Live Poets Society, dat hij samen met toetsenist/fluitist Peter Holen vormt. Zij brachten in eigen beheer vier albums uit, een verzameling toegankelijke eigen songs op het grensvlak van pop en americana. De sound van de platen roept volgens Popmagazine Heaven herinneringen op aan Mark Knopfler – nog steeds een groot voorbeeld. Bloggers trekken de vergelijking met Chris Isaak, Traffic en The Korgis.
Naast Live Poets Society treedt Donkers op als solo artiest, vaak met niet meer dan en gitaar en een loop station. Ook zet hij zich in als producer en begeleider van andere singer-songwriters, zoals Jacques van de Wal (o.a. op zijn EP “As the Heart Grows Fonder” uit 2012) en de Veenendaalse Americana legende Diftong. Ook verleent hij muzikaal onderdak aan passerende internationale artiesten in zijn huiskamer, die dan tot een intiem podium voor huiskamerconcerten wordt omgebouwd. Hierbij komst dan het hele arsenaal aan besnaarde instrumenten de revue passeert, van gitaar via dobro naar mandoline, ukulele en lapsteel.

Press Quotes

“Meer dan verdienstelijk gitarist Donkers komt als liedjesschrijver prima uit de verf.” (Eric van Domburg Scipio, Popmagazine Heaven over Square One van Live Poets Society)
“Donkers’ thick and articulate tone is so clear, sad and insistent that it shot right through my speakers to command my rapt attention. His evocative touch really brings melodies to life, and a sick bend, a surprising stylistic twist, or a dynamic shift keeps things from getting too sweet. Awesome.” (Michael Molenda, Chief Editor of Guitar Player Magazine on ‘Love, I Presume’)
“Live Poets Society share a talent for strong tunes and songs that stick around long after they’re finished.” (Leicester Bangs, culture blogger).