De Tommy Sessies – 13. Kleine hoekjes

Hij ging als een tiet gisteravond. Afgezien van een klein rampje: in Cousin Kevin resoneerde mijn podium met mijn beweging, waardoor mijn Ibanez uit de standaard stortte. Ik zag haar gaan en ving haar op, maar ze kegelde mijn partituur op de grond. Map open, geen stagehand in de buurt.. Ik was net op tijd op orde voor Eyesight to the Blind.

De finale was overdonderend. Opgebouwd van heel klein en fragiel met een dun laagje muziek achter Folkert, tot uiteindelijk de atoombom die het moet worden. Ik stond met kippenvel op de planken. Waanzin!

Nog maar één te gaan! Maar dat wordt er ook eentje! De TommyGun is weer min of meer op orde, één nummer moet ze kunnen trekken voordat ze ritueel geofferd gaat worden. Komt dat zien!