De Tommy Sessies – 6. Repetitieweekend!

Zo dan. Even zitten hoor.. Was ik na eerdere repetities al eens moe, hoe ik me nu voel is eigenlijk nauwelijks te beschrijven. Mijn vingertoppen van mijn linkerhand zijn beurs, aan mijn rechterhand hangen de rafels en de vellen erbij. Mijn benen trillen van het lange staan, mijn rug doet zeer van de foute bewegingen. Maar WAT WAS HET GAAF!

Onder leiding van onze übersturmbahnmusikführer Falk (foto hieronder) en choreograaf/regisseur Panda werden we strak door de mangel gehaald, zodat veel dingen goed op hun plek terecht kwamen. Waanzinnig om als muzikant in zo’n enorm gezelschap je rol te mogen spelen.

[pic lost]
Übersturmbahnmusikführer Falk

Afgezien van een paar stukken in de tweede akte (die we sowieso nog nauwelijks onder de knie hadden) liep het allemaal als de spreekwoordelijke tiet. Heel bijzonder om als gitarist – gewend aan een duo, aan jazzcombo’s, kleine rockbandjes en op z’n allergrootst een big band – een compleet peleton dansers en acteurs op je ritme mee te zien bewegen. Ik heb er intens van genoten, en dat gaat vast alleen maar beter worden. Petje af ook voor de kleine Tommy’s, die zich uitstekend groot hebben gehouden in al het – letterlijke – geweld. ik heroverweeg nu wel of ok mijn kleine meiden wel moet gaan meenemen naar de voorstelling. Is er een minimumleeftijd?

Tussendoor lekker lunchen in het zonnetje. Kon eigenlijk niet veel beter.

De hardware heeft zich redelijk gehouden. Één pseudo-smash was voldoende om de provisoir geïnstalleerde stemmechanieken van de TommyGun om zeep te helpen, maar secondelijm doet wonderen in dat soort noodgevallen. Nieuwe (metalen) mechanieken zijn reeds in bestelling.

Ik heb inmiddels een redelijke taakverdeling met mijn arsenaal aan gitaren gevonden, waarbij ik de gewenste geluiden op het gewenste tijdstip kan produceren. De Tommygun voor de statements en de showmomenten (Ouverture en Smash the Mirror), de Danelectro omdat ie in de finale en bij I’m Free zo verrotte lekker klinkt. Ibanez-met-de-foute-kleur en Takamine (akoestisch) voor de rest.

(Het Arsenaal)

Het is nog altijd schipperen met instrumentwissels, maar dat zal op een gegeven moment ook wel gaan lopen. De volledige doorloop van beide akten heeft in elk geval genadeloos de pijnpuntjes aan het licht gebracht.

Kortom: moe maar voldaan.

Zondag weer orkestrepetitie, donderdag met René de gitaarpartijen doornemen. Kep ’t er maar druk mee. Maar hoort u mij klagen?

EG NIE!