De Tommy Sessies – 5. Overwegingen ten aanzien van fysiek geweld in de muziek
Het smashen van gitaren blijkt de gemoederen aardig bezig te houden..
Smashen van gitaren zou getuigen van weinig respect voor het instrument. Dat klopt. Smashen met een met liefde en toewijding geconstrueerd en gekoesterd instrument zal je mij dan ook niet zien doen. Dat was dan ook de reden dat ik een ‘muurgitaar’ heb opgesnord (hing echt aan de muur) die voorheen alleen had gefigureerd in een musical. model pijl-en-boog, vrijwel onbruikbaar voor het serieus maken van muziek. Op zoiets durf ik wel zonder gewetensbezwaren wat meer geweld los te laten.
De indruk heerst dat ik de gitaar ga kapotslaan. Dat is niet de bedoeling, ik moet er op z’n minst vier shows mee doen. Ik zal dus de nodige voorzichtigheid moeten betrachten om de zondag te kunnen halen. In de gitaarhandel heet dit fenomeen overigens ‘relicen’: het kunstmatig versneld verouderen van instrumenten om ze een vintage karakter te geven.
Dit neemt niet weg dat ik de partituur (cue aan het eind van Smash The Mirror: ‘smash your guitar’) wel degelijk wil volgen. Het breken van de spiegel is een keerpunt in het verhaal. De muziek is in het hele stuk enorm belangrijk, dit keerpunt wordt dan ook met veel gevoel voor bombastiek muzikaal aangezet. De kleun met of op een gitaar maakt daar in de beste traditie van the Who een onderdeel van uit. It’s like art.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik die traditie onderschrijf. Je zult mij nooit kwaliteitsinstrumenten uit de lokale muziekwinkel zien jatten om ze vervolgens ’s avonds aan puin te rammen. Desalniettegenstaande het feit dat ik Cas Wolve best eens een hak wil zetten…
De voornoemde pijl en boog was voorbestemd om haar leven aan de muur te hangen. In de tijd dat ik haar nu in mijn bezit heb heeft ze meer muzikaal respect ontvangen dan ooit daarvoor. Ik heb er ruim vier uur werk inzitten om haar bespeelbaar en visueel verteerbaar te maken, en verdomd: ze rockt! Alleen al om die reden wordt ze nu ook daadwerkelijk bespeeld, iets wat eerder niet aan de orde was. ook een vorm van respect.
(De TommyGun in staat van restauratie)
En tenslotte: ja: het knaagt. Deze rockbabe is inmiddels deel van mijn instrumentarium geworden, inspireert me tot heel andere dingen dan ik gewend was te spelen. Zonde dus?
Samenvattend: totdat mij van hogerhand verboden wordt fysiek geweld op mijn eigen instrumentarium toe te passen ben ik van zins om – met beleid maar met gevoel voor visuele dramatiek – de partituur te volgen. En geloof me: ook zonder fysiek geweld kan ik de illusie wekken dat er heel wat aan puin gaat, dus maak je daar vooral geen zorgen over.
Geef een reactie